Öýlerimize myhman gelende ýa-da öýden daşary aýlanmaga gidilende käbir maşgalalar çagalaryny güýmejek bolup köplenç planşetda, kompýuterda ýa-da el telefonlarda oýun oýnamaklaryna rugsat berýärler. Her gün durmuşlarynyň bir çygrynda telefon ýa-da…
Il içinde öňden aýdylyp gelinýän şeýle düşünje bar: Ene-ataň göwni Ogulda, gyzda, Ogul-gyzyň göwni, Dag bilen düzde. Aýdylyşy ýaly, ogul-gyz hemişe ata-enäniň göwün islegiçe olaryň umyt-arzuwlaryny ödäp…
Çaga kiçilikden boş wagtlary tans etmek, saz çalmak, surat çekmek, sport bilen türgenleşmek ýaly ugurlar boýunça meşgullanyp başlasa, onuň beden hem aň taýdan sagdyn ýetişmegi üçin has gowudyr.…
«Çaga eziz, edebi ondan hem eziz» diýilýär. «Terbiýäniň iň ähmiýetlisi görüm-görelde görkezmekdir» diýlen düşünje-de bar. Ata-babalarymyz «Çagany ýaşdan…» diýip, ajaýyp sargyt edipdirler. «Her kim ekenini orar» diýilmegi hem gös-göni…